Het is vandaag maandag 14 mei en we zijn in UlanBatar aangekomen, na een relaxte treinreis op het station aangekomen was “Bert” in geen velden of wegen te bekennen. Allemaal mensjes met naamborden maar niemand met onze naam. Wachten dan maar. Na een kwartier kwam er een Nederlander naar ons toe lopen die op zoek was naar Sjaco en Tjeerd. Hij verontschuldigde zich omdat hij te laat was. We krijgen een bakje koffie in de stationsrestauratie en gaan even later op pad.
Eerst even siteseeing met onze gids Miga doet eerst met ons de highlights van UlanBatar en vervolgens een wilde rit naar gengis Khan en de turtlerock.
Een wilde rit, dit omdat de gemiddelde zandweg in Nederland minder gaten en kuilen heeft dan de verharde hier waar je overigens tol voor moet betalen ook je rijd over een tolweg en vervolgens is de weg “weg”. En toen naar ons Ger-kamp, 100 jaar terug in de tijd gelegen in de middel of nowhere 70 kolometer buiten UlanBatar ( meer dan 2,5 uur rijden) . Je geloofd je ogen niet uit hoe primitief het hier is.
Geen water, geen sanitaire en geen elektriciteit. Maar wel gastvrijheid en overheerlijk eten ( dit maakt een hoop goed) om 09:00 ontbijd, 14:00 middagen en avondeten om 19:00. In de tussentijd hebben we een eind in de natuur gewandeld tussen de Jaks, schapen en paarden door, want die lopen hier ook rond. Bed opmaken is ook een bijzonder moment, wat zijn wij weer blij met ons zakje.
Vanavond lekker gegeten, dat is hier in ieder geval wel van deze tijd. Verder vroeg onder de veren want wanneer het hier donker is is het ook echt donker. Dus de houtkachel stoken we lekker op want we willen het niet koud hebben vannacht. Gisteren lag hier namelijk nog sneeuw.
Weer een erg interessante eerste dag een ervaring die we niet wilden missen. Een hoogtepuntje van de reis tot nu toe, waarbij wij ons wel afvragen wat de drijfveer van een Nederlander kan zijn om in deze primitieve omstandigheden met een Mongoolse vrouw en kinderen te willen leven. Het is ons wel duidelijk dat we erg blij moeten zijn dat we ooit een keer in Nederland zijn geboren en niet hier. Oja even voor de Nederlandse vrouwen “nooit meer zeggen dat je huis rommelig is of nodig een keer gezogen moet worden, hier weten ze niet eens wat een stofzuiger is laat staan dat ze ruimte hebben om dingen op te ruimen. Rommel van tafel wordt gewoon op de grond gegooid in de hoop dat de hond het wel opeet. Einde dag 1 in Mongolië.
mooie foto’s hebben jullie weer gemaakt, ik lees dat jullie jullie nog steeds goed vermaken en van de ene verrassing in de andere komt, en dat de huisvrouwen niet meer moeten lullen over een beetje rommel is een goeie haha.
geniet er van kerels grt. Harm en Annet
Leuk om dit allemaal te lezen 🙂