Vanmorgen rond 7 uur zijn we uit bed gekomen. Gelijk maar even bij de auto gekeken want het had gevroren en ik wilde ook even mijn vader face-timen omdat hij jarig was vandaag. 
Dat werd dus even ruiten krabben, uiteraard met de hotelkamer pas omdat er geen ijskrabber in de auto zit. Nadat we een goed ontbijt hebben genomen (dit keer niet gratis) zijn we rond 9 uur vertrokken. Gelukkig was het prachtig weer en gaf Teton ons nog een afscheidscadeautje. 
Een geweldig mooi zicht op de met eeuwige sneeuw bedekte toppen van de Teton’s. Dus dat maakte de dag al helemaal goed. We hadden ons er al bij neer gelegd dat we geen “Moose” meer zouden zien deze reis, we waren ook bijna de plek voorbij gereden. Gelukkig draaiende we de auto even om en ja hoor BINGO. 
Hierna begin het echte kilometer werk. Je verbaast je erover hoe landschappen kunnen veranderen. 
Onderweg natuurlijk ook even stoppen voor de gebruikelijke sanitaire stop. Vergeet vooral dan niet de shit van je voeten te vegen, want daar kunnen ze niet tegen. 
Halverwege de reis en we rijden inmiddels zeker 3 uur door de eindeloze prairie 
soms zie je een half uur helemaal geen verkeer of wat dan ook “the road ahead is empty, with Miles of the onknown” of zoiets. Hebben we in the middel of nowere onze lunch genoten en was er een chauffeurs wissel 
het laatste stuk ging net zoals het eerste stuk voorspoedig 
we komen weer steeds meer in de bewoonde wereld. Nu zie je ook dat de mensen hier ook heel erg creatief kunnen zijn bijvoorbeeld met herten geweien. 
Rond 16:00 waren we in Salt Lake City. Hier slapen we vannacht, om morgen door te gaan naar Moab.
Straks nog even boodschappen doen en dan kijken of we ergens wat kunnen eten. Oja de korte broek kan ook weer uit de koffer.