Auteur: Tjeerd

Hallo allemaal.

Wanneer jullie dit blogje lezen hangen wij op 10 kilometer hoogte ergens in de lucht tussen Shanghai en Amsterdam.
We zitten dan al vanaf 06:20 ( jullie tijd) in z’n mooie grote blauw/witte vogel van de KLM, deze ooievaar levert ons als alles goed gaat rond 18:05 uur af op Schiphol airport. (vlucht KL 0896).
Dit zal ook weer een hoogtepunt van onze reis worden “thuiskomen”.

We hebben samen (Sjaco en ik) een ongelofelijk mooie reis gemaakt, eentje die we niet snel weer zullen vergeten. Ook wij willen onze dank uitspreken naar onze vrouwtjes die ons toch maar even een maandje hebben laten gaan.
Ook onze waardering naar onze kinderen, die mams thuis zo goed hebben gesteund. En natuurlijk vrienden die de vrouwen niet vergeten waren toen wij ver weg waren.
Zonder jullie allemaal was het niet z’n groot suc6 geworden.

Ook de lezers van ons reisverslag, 53 vaste volgers, maar met een gemiddelde bezoek rate van meer dan 100 unieke bezoekers per dag waren dit er dus veel meer. Onze website heeft meer dan 35 gigabite data verkeer gehad en dat is best veel!
Leuk dat jullie ons hebben gevolgd, we hebben ook genoten van de reacties die we terug kregen van jullie.

Maar aan alles komt een eind.
Dit zal dan ook het laatste blogje zijn wat deze reis aangaat. Wie weet komt er een vervolg, maar één ding is dan zeker ” dan gaan de vrouwen wel mee”.

Groetjes Sjaco en Tjeerd.

Vandaag de dag maar een rustig begonnen. Het is warm In Shanghai, temperatuur loop al weer snel op tot boven de dertig graden, in de schaduw is het 26 graden

We hebben vanmorgen eerst maar eens rustig een wandeling gemaakt door het park. En ja hoor je gelooft het niet daar was een oud Chinees vrouwtje met een kistje onder haar arm. Zij probeerde mijn slippers te poetsen voor dat je het in de gaten had zat er er een lik crème op. Nou dat ging dus mooi niet door. Na één keer duidelijk op z’n Chinees NEE te zeggen (Méiyǒu) had ze snel door dat ik hier niet van gediend was.
Ondertussen hebben we ook nog even geprobeerd om een nieuwe auto te kopen maar het budget liet dit niet toe. ( helaas)

Dan toch maar terug gevallen op een breitling horloge, deze past beter in ons bestedingspatroon. Voor de prijs van 1259, euro, oh foutje met de komma geloof ik maar dat zoeken jullie zelf maar uit, koop je deze hier gewoon op straat.

Ondertussen hebben onze Britse stalkers ook weer van zich laten horen, ze hebben een dag vertraging opgelopen in Beijing en denken dat ze ons niet meer zullen tegen komen. Ze hebben in ieder geval een mooie reactie op ons blog achter gelaten.

‘S avonds wanneer het weer donker is en dat is hier al om 19:30 uur, gaan we richting de Bund. We willen van dit licht spektakel graag wat foto’s maken.

Al met al is Shanghai best een bijzonder ervaring, deze metropool heeft 23 miljoen inwoners, dat is meer dan Nederland heeft. Je ziet dan ook alleen maar Chinezen op straat ( vreemd hè ).
Van al het traditionele wat we in Beijing en Xian hebben gezien is weinig over gebleven. Shanghai is snel, modern en ver weg van alles wat we gezien hebben op onze reis en hier wordt volop engels gesproken. Morgen gaat onze laatste dag worden. Wie weet wat we allemaal nog gaan meemaken.

Na een redelijke nacht, we deelden we coupe met en Chinese jongen en nog een meisje, die overigens niet bij elkaar hoorden en geen woord zeiden, zijn we voor de verandering weer een wakker geworden in de trein.
Gelukkig hadden we gisteren al brood gekocht dus dit eerst maar even burgemeester gemaakt, bakje koffie en thee erbij en we kunnen er weer tegen aan tot Shanghai.

Ondertussen vliegen de rijstvelden aan ons voorbij, gisteren was ons al verteld, dat hoe verder je naar het zuiden komt, des temeer rijst er gegeten word. Het weer ziet er weer veelbelovend uit en door de nevel heen komt de zon steeds hoger te staan. Ondertussen zitten we ook weer alleen in onze coupe, het meisje is uitgestapt en de Chinees heeft zijn toevlucht gezocht op de gang.

Om 12:10 lopen met de trein we Shanghai binnen we hebben dan weer 17,5 uren in de trein gezeten.
We moeten eruit bij de south-west gate en daar staat weet iemand klaar met een naambordje. Mister MA, zo stelt hij zich voor, een prototype Chinees, brede lach en constant lichte buigingen makend en erg nieuwsgierig.
300 meter moeten we lopen om opgepikt te worden, onze Chinees verontschuldig zich hiervoor. ” No problem” toch.

Na een kwartiertje rijden komen we bij ons hotel aan, Luxe alom.
Op de weg hier naartoe worden de zaken omtrent de terugreis nog even doorgenomen, ons vliegveld ligt 50 km hier vandaan, dit was even voor de logistiek.

Het leuke is wel dat we nu z’n beetje 12000 kilometer met de trein gereisd hebben en geen minuutje te laat op een station zijn aangekomen. De NS kan hier nog wat van leren.

Later zijn we even de stad in gelopen om de boel even te verkennen, het is ongeveer een half uur lopen naar de “Bund”. Eigenlijk kan je zeggen dat Shanghai het New York van China is.

Na ongeveer 50 (sex) massages en honderd rolexen en of rolschaatsen komen we tegen 18:00 weer terug bij het hotel. En ploffen neer op onze kingsize bedden.

Na een goede nachtrust, die hadden we ook wel verdient na onze treinreis van gisteren zijn we fris en fruitig weer uit bed gestapt. Oja nog even iets over gisteravond, we hebben ook weer gegeten bij de plaatselijke Chinees “kip uit een pan”. Nou ik kan je vertellen dat we hier in ieder geval nooit weer naar toe gaan, maar met bier wegspoelen,doet goed zijn werk. Gelukkig zijn we de nacht zonder maag en darm problemen doorgekomen.

Na een goed ontbijt, de koffie was alleen niet te drinken, dus zelf maar even naar de vertrouwde nescafe gezocht.

Zijn we naar de stadsmuur getrokken en hebben we daar een wandeling overheen gemaakt. Deze omringt de oude stad ( de stad is volledig gemoderniseerd overigens) en heeft een totale lengte van 12 kilometer.

Het leuke is dat wanneer je zo nu en dan het park inkijkt, wat onder de muur ligt, je de Chinese folklore in alle hevigheid ziet schitteren.

Je ziet gymnastiek oefeningen, dans, muziek of tafeltennis taferelen. Het was de bedoeling om hem rond te lopen, was het niet dat het behoorlijk donker werd en begon te regen. Dus we zijn de stad maar ingevlucht.

Een winkelcentrum bezocht waar de prijzen toch wel heel erg europeaans waren, moet je je voorstellen dat een gemiddelde Chinees ongeveer 320 euro per maand verdiend, aldus May onze local agente.

Oja ook May wilde even met me op de foto.

Lopen in de regen is overigens voor mij hier in China levensgevaarlijk. Overal zwaaien paraplu’s je bijna in de nek en dan zijn de stoeptegels ook nog eens spekglad. Ondertussen heeft Sjaco zijn commerciële handels vaardigheden uitgeprobeerd toen hij op de Moslim markt een paar T-shirts wilde gaan kopen.

Ik moet eerlijk bekennen het Chinese meisje had waarschijnlijk beter papieren, Sjaco twee shirts. Volgens mij had hij nog wel wat lager gekund qua prijs. Mijn maat is wat problematisch hier, al doen ze er wel alles voor om je in hun winkeltje te krijgen, binnen is kopen denken ze.

Vanavond nog even wat gegeten aan de overkant van de straat. Probleem was alleen de menukaart die ( hoe kan het ook anders) in het Chinees was. En hoe bestel je dan? Juist ja wil je varkensvlees ga je knorren en wil je rundvlees dan ga je loeien. Uiteraard werd hier weer lekker om gelachen, maar we kregen wel wat we wilde hebben, en het was nog lekker ook. Kosten nog geen 10 euro voor (twee personen) krijg je er nog twee halve liter bier bij ook, ondertussen worden er ook nog even twee scooters het restaurant maar binnen gereden en dat alles inclusief.

Morgen gaan we het terracotta leger bezoeken en gaan we hier om 09:30 weg. We checken dan ook gelijk uit en komen dus niet terug in het hotel. We worden gelijk vanaf het terracotta leger ( 30 buiten de stad) naar het station gebracht. We gaan dan ons laatste trein traject doen, de volgende keer dat we ons gaan verplaatsen zal met het vliegtuig zijn
Tot dat we weer in Shanghai zijn, zijn we dus weer even onder water.

Vandaag is onze laatste dag in Beijing. Na eerst uitgeslapen te hebben, hebben we nog wat rondgelopen door Hutong, onze laatste schreden door Beijing, overigens wel een plek om weer eens terug te keren. Om 12:00 uur moeten we uitchecken en om 13:30 is onze transfer naar het station. Dus even lekker relaxt op het terras onder de parasol.

Gelukkig een chauffeur die Engels spreekt, hij was ruim op tijd en brengt ons netjes naar het Beijing rail station West, dit is een ander station dan waar we aankwamen.
Voordat we het station in mogen, moet alle bagage eerst door een scan.
We worden vervolgens netjes naar onze wachtruimte gebracht en onze chauffeur maakt ons wegwijs van waar we moeten zijn e.d

Om 15:10 lopen we bepakt en bezakt, maar op ons gemak naar wagon 9 en stappen, geholpen door de treinstewardes de trein in Door het smalle gangpad, met de grote rugzakken op onze rug, zoeken we de juiste coupé. De trein ziet er netjes en verzorgd uit met gordijnen voor het raam en gordijntjes aan de bedden. Op de tafel staat een grote thermosfles met warm water zodat er thee gemaakt kan worden, of voor ons soep of koffie.

We delen de coupé met twee chinezen de taal barrière viert hoogtij, handen en voeten werk dus. Als alle bagage is opgeborgen zijn we klaar voor vertrek. Om 15:51 zet de trein zich langzaam in beweging en verlaat Beijing. We werpen nog een laatste blik op Beijing en gaan op weg naar onze nieuwe uitdaging Xi’an.

De treinstewardes komt de kaartjes ruilen voor een plastic kaartje. Ze stopt de kaartjes in een map. Zo weten ze welke bedden bezet zijn. Chinezen zijn gek op administratieve handelingen zoals het lijkt.

Onze twee Chinezen beginnen om 18:00 druk te slepen met eten en maken “ja hoe kan het ook anders Noodels. Één van de twee heeft ons ook al een bak thee aangeboden. Een Koreaanse waarmee we de reis naar Beijing hebben gemaakt zei ons dat je met eten de muziek moet horen. Nou dat hebben we want slurpen en smakken dat kunnen ze heel goed.

Ondertussen gaan wij maar even eten in de restauratie wagen, waar we een matige maaltijd hebben gehad, die volgens ons uit de magnetron kwam.

Vervolgens maar vroeg naar bed. En ja hoor om 22:00 uur gaan de lichten ook uit. Na een slechte nacht ( woelen en draaien) komen we om 05:40 aan in Xian. Onze chauffeur liet even op zich wachten maar dat geeft niet, ze vinden mij hier altijd ( makkelijk als je hier als reus door het leven gaat). Maar we hebben het weer gered, we zijn in het Hotel. We weten dat we de 25e hier om 18:00 weer opgepikt worden om naar het station gebracht te worden. Nu de treinkaartjes nog !!

Vandaag hebben we na de geslaagde dag van gisteren om 08:00 uur met Simon afgesproken in de lobbi van het Hotel. Dus de wekker maar weer om 06:50 gezet ( ja moet er wat voor over hebben) we hebben tenslotte vakantie. Dus eerst even lekker ons ontbijtje gehad en toen weer de auto in voor de city toer, de temperatuur is minder warm dan gisteren ( 28 graden)

Om 08:00 uur staat Simon al weer klaar in de lobbie, hij wil gelijk weg, maar Sjaco moest nog even wat wegbrengen op de kamer wat hij liever niet in de stad doet. Het eerste wat vandaag op agenda stond was ” het zomerpaleis”.
Na een ritje van een half uur, Simon had een andere auto geregeld omdat hij vond dat de golf te klein was, waren we daar al vroeg. Voor europeaanse begrippen misschien vroeg, voor Chinese begrippen niet want wij dachten dat half Beijing er al rond liep.

Ondertussen krijgen we de indruk dat ik meer gefotografeerd wordt dan het paleis aldaar. Sjaco begint zich al een beetje af te vragen, of hij dan niet zo aantrekkelijk is voor de Chinezen. Taferelen zoals hier onder op de foto gebeuren dan ook de hele dag door. We kunnen er beter geld voor gaan vragen, worden we nog rijk ook.

Maar we blijven er plezier in houden. Sommige Chinezen proberen soms stiekem een foto te maken, wanneer je daar dan op reageert zie je dat ze best wel een beetje schamen maar zijn ze des te blijer als ze met je op de foto mogen.

Na het zomerpaleis gaan we naar het plein van de hemelse vrede. Wat een joekel van een plein weer. Om erop mogen moet je door een coridore met detectie app. Wij mogen erlangs lopen omdat we toeristen zijn.

Er lopen hier allemaal leuk uitziende meisjes rond die goed Engels spreken om je een tour te geven als je dat wilt. Uiteraard slaan wij dit als grote jongens af “wij kunnen het zelf wel”

Toen op naar de verboden stad. Dit ligt aan de andere kant van de straat waar we onderdoor kunnen lopen. Het tafereel van tour aanbiedingen begint opnieuw, we lopen snel door naar de kassa om kaartjes te kopen. Eenmaal
binnen bevindt je je in een andere wereld ( die van een Ming dynastie)

De keizer leefde in pracht en praal en regeerde zij rijk uit de / of één van deze tronen.

Ons maagje begint inmiddels ook alweer te knorren. Simon stelt voor om samen met hem ergens te gaan eten hij weet een goed restaurant waar het goed is en niet duur. Maar eerst moeten we wat geld uit de “muur” trekken omdat we er doorheen zijn. Simon had ons al als “noodgeld” 200 yuan toegestopt als de entré te duur zou zijn.

Na lekker gegeten te hebben en weer met geld opzak gaan we nu naar de “tempel of heaven” dit was vanaf het restaurantje maar een kwartiertje rijden want het verkeer viel vandaag mee.

Deze tempel werdt door de keizer gebruikt om te bidden voor een goede oogst.

In deze tempel staat maar één stoel waar alleen de keizer kwam bidden.

Inmiddels was het ook al weer 17:00 uur ( tijd gaat snel hier). Op de terugweg naar ons hotel laat Simon ons nog zien hoe we morgen zelf naar de Lama tempel kunnen lopen en brengt hij ons weer terug naar ons hotel. Hier zet hij de auto van zijn zus nog even tegen een electricteitsmast aan. Voor hem dus een wat mindere afloop van een geslaagde dag.

Na anderhalve dag in de trein gezeten te hebben, overigens een heel mooie reis.

Op het station stond onze transfer juffrouw al netjes klaar met een briefje waarop onze namen stonden, prima geregeld. Voor het station was het een drukte van jewelste dus maar goed opletten dat je de kleine donkere samen in geel t-shirt niet kwijt zal raken. Het gaat goed en we zitten al snel in de taxi naar ons hotel

Ze regels verder alles voor ons ook de hotel zaken aan de bali worden prima geregeld, we krijgen onze treinkaartjes voor het volgende traject en ze geeft uitleg over de volgende transfer naar het station.

Dus eerst even naar onze kamer om even bij te komen en dan de Hutong ( volkswijk) maar in, ons hotel ligt er midden in. Ondertussen melde onze gids zich ook al telefonisch bij ons op de kamer de Hutong is een levendige en gezellige buurt, het lijkt zelfs dat alles hier op straat gebeurd.

En toen ging het gebeuren Sjaco moest naar de kapper. Even getwijfeld maar uiteindelijk is hij geknipt voor 2,5 euro

’s avonds weer erop uitgegaan en we hebben lekker gegeten bij de lokale Chinees. Het eten met stokjes gaat ons weer goed af. Maar we hadden dan ook al geoefend in de treinrestauratie. ( foto is van voor de kapper)

Volgens westerse maatstaven kost het eten hier drie keer niks. We hadden alleen een misverstand toen we hadden afgerekend. We werden na gelopen en er werd beweert dat we niet betaald hadden. Dus maar mee terug. Uiteindelijk duizend maal excuses en buigingen dat ze een vergissing hadden gemaakt. “sorry sorry” maar diegene die ons terug had gehaald was in geen velden of wegen meer te bekennen haar collega’s konden het maar even opknappen.

Morgen hebben we weer een drukke dag voor de voeg, dan gaan we eropuit met Simon. Oja plaatselijk temperatuur ligt boven de 30 graden hier

Vanmorgen om 06 uur waren we wakker, het water staat je bijna tot aan je lippen omdat je moet plassen. Nou ik kan je vertellen dat is koud. Dus alle moed verzamelen en de tent (ger) uit brrrrr. Dus nu eerst die kachel maar eens opstoken, zien dat we dat minnetje weer voor de temperatuur weg kunnen krijgen.

Dit lukt ons inmiddels al redelijk snel, we blijven nog even liggen op ons slechte bedje maar nu wel weer in een warme tent. We zitten vandaag precies op de helft van onze reis. Tjonge wat gaat de tijd toch weer snel. Over één ding zijn we het wel goed eens, wil je een keer onthaasten kom een keer hier logeren en wat hebben we hier genoten.

Vanmorgen weer een goed ontbijt gehad Bert zijn vrouw weet dit altijd goed te verzorgen (ondanks de primitieve omstandigheden) Petje af.

In de loop van de dag worden we naar LG-guesthouse gebracht in UlanBatar Het werd uiteindelijk weer een rit vol verrassingen, eerst maar eens proberen door de rivier te komen, het water staat hoog vanwege veel smeltwater, en dan in de auto bij een lokal die rijd als een gek in oud barrel maar we komen uiteindelijk waar we moeten zijn. LG is goed hostel waar we eindelijk weer eens onder de douche kunnen (wat een luxe), dit hebben vanaf ons vertrek uit Urkutsk niet meer kunnen doen. Och wat maakt het ook uit we hadden al heel wat tijdsgrenzen gepasseerd nu kan de vuilgrens er ook nog wel bij. We stinken nog steeds niet en we hebben al die tijd ons kunnen redden met de middelen die we hebben en geloof me je hebt niet veel nodig.

Vanmiddag UlanBatar nog ingelopen voor de noodzakelijk boodschappen voor morgen in de trein, we hebben de route naar het station nog even gecheckt voor morgenvroeg (appeltje eitje). Vanavond nog even een biertje gehapt hier in het hostel en ook nog even gegeten. Morgen gaan we op de trein naar Beijing om 07:15 de tickets zijn inmiddels afgeleverd.

Het is vandaag maandag 14 mei en we zijn in UlanBatar aangekomen, na een relaxte treinreis op het station aangekomen was “Bert” in geen velden of wegen te bekennen. Allemaal mensjes met naamborden maar niemand met onze naam. Wachten dan maar. Na een kwartier kwam er een Nederlander naar ons toe lopen die op zoek was naar Sjaco en Tjeerd. Hij verontschuldigde zich omdat hij te laat was. We krijgen een bakje koffie in de stationsrestauratie en gaan even later op pad.

Eerst even siteseeing met onze gids Miga doet eerst met ons de highlights van UlanBatar en vervolgens een wilde rit naar gengis Khan en de turtlerock.

Een wilde rit, dit omdat de gemiddelde zandweg in Nederland minder gaten en kuilen heeft dan de verharde hier waar je overigens tol voor moet betalen ook je rijd over een tolweg en vervolgens is de weg “weg”. En toen naar ons Ger-kamp, 100 jaar terug in de tijd gelegen in de middel of nowhere 70 kolometer buiten UlanBatar ( meer dan 2,5 uur rijden) . Je geloofd je ogen niet uit hoe primitief het hier is.

Geen water, geen sanitaire en geen elektriciteit. Maar wel gastvrijheid en overheerlijk eten ( dit maakt een hoop goed) om 09:00 ontbijd, 14:00 middagen en avondeten om 19:00. In de tussentijd hebben we een eind in de natuur gewandeld tussen de Jaks, schapen en paarden door, want die lopen hier ook rond. Bed opmaken is ook een bijzonder moment, wat zijn wij weer blij met ons zakje.

Vanavond lekker gegeten, dat is hier in ieder geval wel van deze tijd. Verder vroeg onder de veren want wanneer het hier donker is is het ook echt donker. Dus de houtkachel stoken we lekker op want we willen het niet koud hebben vannacht. Gisteren lag hier namelijk nog sneeuw.

Weer een erg interessante eerste dag een ervaring die we niet wilden missen. Een hoogtepuntje van de reis tot nu toe, waarbij wij ons wel afvragen wat de drijfveer van een Nederlander kan zijn om in deze primitieve omstandigheden met een Mongoolse vrouw en kinderen te willen leven. Het is ons wel duidelijk dat we erg blij moeten zijn dat we ooit een keer in Nederland zijn geboren en niet hier. Oja even voor de Nederlandse vrouwen “nooit meer zeggen dat je huis rommelig is of nodig een keer gezogen moet worden, hier weten ze niet eens wat een stofzuiger is laat staan dat ze ruimte hebben om dingen op te ruimen. Rommel van tafel wordt gewoon op de grond gegooid in de hoop dat de hond het wel opeet. Einde dag 1 in Mongolië.

Vandaag was onze laatste dag Irkuts. We gaan vanavond om 22:15 lokale tijd op de trein richting Mongolië. We gaan hier twee nachten over doen. Vannach hebben weg geslapen bij onze Russische gastvrouw( heb geen idee hoe ze heet). Echt proper was het niet, dus we hebben gewoon in ons slaapzakje gelegen. We zijn erg blij dat onze lieftallige vrouwtjes ons een zakje gemaakt hebben waar we in kunnen slapen. Uiteindelijk hebben we prima geslapen nadat we toch maar 1,5 liter bier van 14% hebben weggewerkt. ’s Ochtens ontbijt in de keuken dit was prima verzorgd was, onze gastvrouw had goed haar best gedaan.

Na het ontbijt zijn we naar het plaatselijke winkelcentrum gegaan om maar even wat inkopen te gaan doen voor in de trein.
Vandaag dus onze laatste Russische experience in Irkutsk.
Irkutsk is eigenlijk best wel typische Russische stad, weinig te bezichtigen en een klein centrum.

Kortom vandaag weinig beleefd, het weer hier in Irkutsk is koud, het waait hard en het zonnetje is bewolkt. Ondanks dit hebben we nog steeds veel plezier, we zoeken zo nu dan een café of tentje uit waar we onze internet activiteiten kunnen bijhouden.

Vanavond om 20:45 ( voor jullie 13:45) worden we opgehaald en naar de trein gebracht, we gaan dan naar Mongolië. We hebben geen idee wat we daar gaan aantreffen en beleven, gaat vast een fantastisch avontuur worden. Voor internet zullen we wel een paar dagen onder water zijn maar wanneer het enigszins mogelijk is houden we jullie op de hoogte.

Wow, wat hebben wij vannacht goed geslapen, geen geboemel en geschud van en trein, terwijl dat ook best wel goed sliep. Maar dus vanmorgen om 08:30 ging de wekker, wakker worden in Siberië. De naam Siberië associeer je met kou, nou dat klopt. Met een strak blauw hemeltje is het hier ontzettend koud vanmorgen, ik doe zelfs vandaag mijn tweede jas aan ( dan weet je het wel).

Maar voor we er weer op uit gaan natuurlijk eerst een stevig ontbijt, dit was ook de reden voor de wekker vanmorgen.
In ieder geval we hebben er mooi weer bij dit was niet voorspeld door de “locals”. Vandaag hebben we het hele dorp afgelopen tot aan uitmonding waar het Baikal meer over gaat in de enigste rivier die het water afvoert. Elke keer verbazen we ons over de armoedige staat van de huizen hier en dat er überhaupt nog mensen ik kunnen wonen. Water wordt hier zelfs nog uit de waterput gehaald ipv uit de kraan. Ondertussen nog even een bakje koffie met een broodje gekocht 2 koffie 2 broodjes voor 150 roebels, waar heb je het dan over. Sjaco heeft nog even geprobeerd af te dingen op twee shasliks op de plaatselijke markt, hij kreeg het niet voor elkaar. Na heel wat heen en weer gelult hebben de koop niet door laten gaan (principe questie) dus geen shasliks we hadden toch al net een broodje gehad.

Voor vanavond hebben we weer diner besteld hier in het chalet, dit hadden we gisteren ook gedaan dit was ons goed bevallen.

Zo weer lekker gegeten straks nog even douchen en dan lekker Chillen. Ons eten werd weer opgediend door onze gastvrouw die heel haar best doet om het ons naar het zin te maken Morgen gaan we naar Irkusk voor één nacht Home-Stay.

Gevoelsmatig gezien is vandaag de laatste dag dat we in de trein zitten. Vannacht om 02:30 Moscow tijd komen we aan Irkutsk, het is dan daar 07:30. Onze 5180 kilometer lange trein reis van Moscow naar Irkutsk zit er dan weer op. Vier nachten in de trein zijn ons 100% meegevallen, het is een comfortabele manier van reizen, tenminste die conclusie hebben wij ons in middels toegedaan. We kunnen ins wel voorstellen dat wanneer je last heb van reis ziekte zoals wagenziek of zeeziek dat je dan misschien wat meer problemen hebt met de trein.

De dag is vandaag weer omstreeks 0:800 begonnen met een ontbijtje, ons even opfrissen met onze ” doekjes” en we zitten er weer fris en fruitig bij. Ondertussen dendert De trein onverstoord verder. Het landschap wordt afgewisseld met bos (heel veel berken) en zo nu en dan een stukje bewoonde wereld. Buiten is het grijs en en koud, je ziet zo nu en dan nog sneeuw liggen. Je merkt aan de trein dat er momenteel veel bochten in het traject zitten, ook hebben we wat hoogte verschil gehad.
Ondertussen probeert “Olga” ons een paar theekopjes te verkopen, wij hadden hier geen belang bij gaan toch stuk in de rugzak. Achteraf horen we van mede reizigers dat ze ook behoorlijk aan de prijs waren namelijk 2000 roebels voor 2. Verder vullen we onze dag met wat televisie kijken en naar buiten kijken. Vreemd genoeg vervelen we ons geen moment.

Wanneer we weer even 20 minuten losgelaten worden op het station haasten we ons naar de kiosk voor onze eerste levensbehoeften ” ships, chocola en kaas voor op brood”. Het weer hier is inmiddels weer lekker aangenaam.

Onderweg zien we hele stukken natuurgebied in de brand staan, de Russen passen zo hun stukje natuurbeheer toe door stukken toendra gecontroleerd af te laten branden. Best een raar om met een trein door brandend gebied te rijden.

Wanneer we zo gaan slapen en weer wakker worden zijn we in Irkutsk aanbeland en verlaten we deze trein.
Einde van het eerste grote treintraject.

Na vannacht weer lekker geschommeld te hebben in ons treinbedje gaan we vandaag verder met onthaasten dit wil namelijk wel in de trein. We waren rond half negen wakker en hadden goed geslapen, Sjaco iets minder zei hij. Om 09:00 uur hebben we de restauratie wagen maar eens verkent, vergeleken bij onze wagon was deze erg oud te noemen, maar we zijn er even gaan zitten. Al snel werd ons een menukaart onder de neus geduwd. Zo goed als ons Russisch is hebben we die even bestudeerd, alleen de prijzen waren goed leesbaar. Uiteindelijk waren we het er over eens dat we toch onze eigen brood voorraad maar moesten aanspreken. Koffie, thee, soep en alles wat maar warm water nodig heeft kunnen we maken door heet water te tappen uit de samovar.

Om 12:00 uur hebben een 15 minuten onze voeten kunnen strekken op een station waar we stopten. En iid allemaal Russen die hun waar proberen te slijten aan trein passagiers, maar zeg nu zelf wat moeten we met een knuffelbeer van een meter hier in de trein. Olga onze ( je weet wel) ziet er nauwlettend op toe dat iedereen weer op tijd terug is in de trein.

Om 13:00 uur werden we heugelijk verrast, er stond ineens een dame in onze coupe, nee het is niet wat je denkt ! Deze bracht ons een bakje snacks ( ananas en chocolade, thee ) en ze kwam de lunch opnemen. Daar zitten we dan met onze noodles, dit had Mark ons wel even mogen vertellen. Een aangename verassing dus (het eten) luch en diner is inbegrepen, dit probeerde Olga ons natuurlijk gisteren ook al te vertellen, dat wij Nederlanders niet doorhadden dat iets gratis was.(Suh jammer).

Olga heeft zich ook even aan ons voorgesteld ze heet officieel Valentina maar in blog zal ze Olga genoemd worden. Best afzien hier in de trein, Olga heeft net onze coupe even een zuigbeurt gegeven. En ja hoor even tegen drieën wordt ons bestelde eten netjes afgeleverd in de coupe, het was ietsje afgekoeld maar wel lekker, wat een verwennerij zeker als je jaloerse blikken krijgt van medepassagiers.
Ondertussen rijd de trein gestaagd door zo nu en stoppen we even en kunnen we onze beentjes even strekken op het perron. Omstreeks 20:00 uur zijn we in Perm op de iPhone zien we dat we dat we weer een tijdslijn passeren, het verschil met thuis is nu + 4 uur.