Categorie: Canada-Amerika

Hier zitten we dan op het vliegveld van Las Vegas (McCarran Intl AirPort)  wachtende op onze vlucht. Dus tijd  om even de balans op te maken. We zijn van 12 september tot 2 october weggeweest. In deze tijd hebben we in 14 verschillende bedden gelegen, de ene comfortabeler dan de de andere. Temperatuur verschillen van net onder nul tot dik 33 graden. We hebben zon gehad maar ook regen en Sneeuw. We hebben  honderden kilometers gereden zonder tegenliggers, maar ook druk verkeer in Seattle, Vancouver en Las Vegas gehad. 

We hebben een hoop wildlife gezien in de diverse parken maar ook een hoop Chinezen of Japanners met een selfiestick. Hoogte verschillen van zeeniveau tot 2700 meter overwonnen met regelmatig knappende oren. Het maximale tijds verschil was 9 uur met Nederland. 4 tijdzones gehad op dit continent. Hoeveel verschillende wc’s we gezeten hebben ga ik maar niet vertellen, van mega vies tot ziekelijk schoon. En dit hebben we allemaal gedaan in maar 6210 kilometer. 

Wat een reis en wat hebben we veel beleefd en dit alles in nog geen drie weken tijd. 

Dit was het laatste blog van deze reis. Bedankt voor het volgen van onze blog en de reacties.  

Groetjes Sjaco, Lia, Rensje en Tjeerd. 

Iets later dan normaal maar het is dan ook wel de laatste keer dat we in Amerika bloggen. 

Vandaag dus onze laatste dag en die gaat naar Las Vegas. Dus vandaag ook vroeg uit bed om de dikke 450 kilometer te overbruggen. En er zaten best een paar slaapverwekkende kilometers tussen. 

Uiteraard wanneer je van Grand Canyon naar Vegas rijd moet je een stukje route 66 mee pakken. En natuurlijk de Hooverdam. foto is overigens genomen vanaf deze brug. Uiteindelijk waren we om 14:00 in Vegas, het hotel was ook zo gevonden en we konden gelijk in checken. Dus zo gezegd zo gedaan, de koffers naar de kamer, even bijkomen, de goeie schoenen aan de strip op. We hebben hier de rest van de dag rond gelopen, gekeken en ons weee verwonderd over hoe raar en bijzonder mensen soms kunnen zijn. Maar ook van de overweldigende gebouwen met al hun toeters en bellen 

Een leuke afsluiting van een prachtige vakantie door Canada en Amerika. 

Morgen gaan we de auto inleveren en vliegen we weer naar huis. Eerst terug naar Canada (Toronto) en vandaar uit naar Amsterdam waar we op zondag om 10:15 met vlucht AC824 weer zullen landen. 

Voordat dat je gaat lezen, de foto’s van de afgelopen twee dagen staan er ook op

Na vannacht op de grond geslapen te hebben, Rensje en ik hadden bedacht dat we maar beter ons matras op de grond konden leggen. Dit omdat we een verschrikkelijk slecht wiebel bed hadden in Mexican Hat. En ik moet zeggen dat dit een stuk beter sliep dan de vorige nacht. Zijn we we opweg gegaan naar de Grand canyon. Voor de verandering regende het vanmorgen, dus de auto kreeg de kans om ook wat zandvrij te worden na ons avontuur van gisteren. Helaas was het weer toen we bij de canyon aankwamen niet het weer wat we ons gewenst hadden. Het regende namelijk. Maar bij de eerste stop gaf dit toch ook wel weer een mooi plaatje. We besloten om eerst maar in te checken in ons hotel om daarna (hopende op beter weer) weer naar het park te rijden wat op 3 kilometer de ingang heeft. Achteraf blijkt dit de enige en juiste keus geweest te zijn. Door de wolken heen kwam het zonnetje en dat gaf toch wel hele mooie vergezichten over de canyon. Uiteindelijk verdween ook dit weer in de wolken en begon het te onweren. Maar niet voordat we zelf op de foto zijn gegaan. 

Gelukkig stonden we toen net in het market centrum. De bui bleek een ware wolkbreuk te zijn maar gelukkig stonden we droog.Dus in de stromende regen terug naar ons hotel. Wanneer we in onze kamer richting het park kijken is dit wat we zien. Kortom vandaag weer heel veel geluk gehad met het weer. Morgen gaan we naar Las Vegas, daar schijnt de zon en wordt het 32 graden. Het plan is vroeg te vertrekken zodat we ons morgen lekker moe kunnen gaan lopen in Vegas. Maar daar morgen meer over. 

Vandaag zijn we naar Monument Vally geweest. Voordat we gingen hebben we eerst nog even  gedebatteerd of we nu  wel of niet een guided tour zouden gaan doen. De beslissing werd uiteindelijk dat we  dat ter plekke zouden bekijken. De bestaande afspraak is dan ook door mij gecanceld via de mail. Dus zo gezegd zo gedaan. Eenmaal aangekomen bij de ingang van het park, dit was nog z’n 30 kilometer rijden, netjes 20 dollar betaald voor de entree. Dit moet ondanks het geïnvesteerd het een nationaal park is en wij daarvoor een pas hebben. Het ligt namelijk in indianen gebied en die willen een slaatje slaan uit alles en dat is te merken in de prijzen die gehanteerd worden. Ook voor ons een reden in te twijfelen over de guided tour. Uiteindelijk hebben we zelf de 17 mijl Valley tour gereden. Dit was een ervaring opzich omdat je off road rijd. Uiteindelijk een geweldige ervaring en we hebben weer hele mooie dingen gezien. 
En niet onbelangrijk we hadden er mooi weer bij. De auto zag er dan ook uitvalspoort hij door de zandbak was gereden ( das was ook zo)  Later op de dag betrok het weer en kwamen er steeds meer wolken. Wij waren toe alweer bij de lodge. Hebben even heerlijk op het terras gezeten met een chippie en een drankje. Gelukkig bleef het nog even droog. Ons  diner vandaag was vanavond bij the swinging gril. Dit is een plaatselijk eet tentje, waar je vlees op een soort schommelende bbq, boven het houtvuur wordt klaar gemaakt. We hebben heerlijk gegeten. Later op de avond nog heerlijk op de veranda van onze lodge gezeten. Ook nog een leuk gesprek gehad met een aardige gepensioneerde Amerikaan die alleen op reis was. Het was weer een top dag. Wie weet komen de foto’s er morgen bij te staan,  maar dat hangt even af  van het internet in de Grand Canyon. Dit wordt  morgen de volgende bestemming. 

Vandaag hebben we voor de verandering maar eens rustig aan gedaan. Vanmorgen voor ons doen eerst maar eens uitgeslapen rond 8 uur maar eens even uit bed gekropen. Na ons  zelf made breakfast en gedouchte te hebben zijn we op ” speciaal” verzoek van de dames gaan shoppen in MoabToen nog  even de boodschappen gedaan voor 2 dagen en in de auto gestapt   De eerste stop was bij “hole in the rock”. Dit is een grot woning die tot 1974 nog bewoond werd. Helaas was het niet mogelijk om binnen foto’s te maken maar geloof ons het was mooi, kunstig en een hoop werk geweest. Het was inmiddels ook al weer 13:00 uur dus zijn we toch maar eens Mexican Hat gaan rijden. Onderweg bij het bezoekerscentrum van Baning even een sanitaire stop. Er was ook free WIFI dus ook maar even van de gelegenheid gebruik gemaakt om even contact te maken met het thuisfront. We waren toen al een mooi eind op weg. Voor dat je in Mexican Hat bent, kom je ook nog even langs de rots die dit gehuchtje naam heeft gegeven. Voordat we naar onze lodge gingen hebben we eerst gooseneck state park nog even bezocht om de bizarre kronkel van de San Juan rivier te bekijken. Maar wel eerst even 5 dollar neerleggen bij de plaatselijke indianenbevolking bij het toegangspoortje. Je weer niet wat je ziet. Toen op naar onze slaapplaats voor 2 nachten. Die viel gelukkig alles mee, ruime kamer, schoon en de airco werkt. Dit laatste is belangrijk omdat het hier z’n dertig graden is. Tijd voor een drankje dus op de veranda. 

Vannochtend redelijk op tijd vertrokken uit Salt Lake om een beetje op tijd in Moab te zijn. En dat is dan ook gelukt. De afstand vandaag was ongeveer 380 kilometer en we waren dan ook rond 13:30 bij de  ingang  van het park. Mooi op tijd om een broodje uit de kofferbak te eten. Zoals jullie op de foto’s al kunnen zien hadden we er vandaag prachtig weer bij de temperatuur liep volgens de auto temperatuurmeter op tot 77 graden Fahrenheit, (77-32 x 0,555) dus 25 graden celcius. Arches geven weer mooie plaatjes en wat heeft dit park weer indrukwekkende natuur verschijnselen Arches zijn overigens natuurlijke bruggen zoals hier op de foto. Vraag me niet hoe maar ook deze rots is door de natuur gevormd even voor het contrast de foto hieronder geeft een beter beeld van hoe groot z’n ding is. Op de foto hieronder sta ik ook op de foto, dit geeft mooi de immense grootte weer,  van deze mooie Arches na het park zijn we doorgereden naar Moab, ongeveer 10 kilometer. Het duurde even voordat we onze lodge hadden gevonden. We zochten namelijk in het noordelijke gedeelte van de main street terwijl we in het zuidelijke gedeelte moesten zijn. Maar we hebben het gevonden. De BAK0303 staat mooi in het hoekje. De dames hebben even de nodige boodschappen gedaan aan de overkant van de straat. 

Daarna zijn we gaan eten in de grill naast de deur alleen was de ober het niet helemaal eens met de fooi die we hem gaven ( hij vond het te weinig waarschijnlijk). 

Morgen kunnen we rustig aan doen de afstand bedraagt dan maar 200 kilometer naar Mexican Hat bij Monument  valley. Wie weet, dat we hier Nationale park Canyon land nog gaan bezoeken of dat we Moab nog even in gaan. We zullen het morgen gaan beleven

Vanmorgen rond 7 uur zijn we uit bed gekomen. Gelijk maar even bij de auto gekeken want het had gevroren en ik wilde ook even mijn vader face-timen omdat hij jarig was vandaag. Dat werd dus even ruiten krabben, uiteraard met de hotelkamer pas omdat er geen ijskrabber in de auto zit.  Nadat we een goed ontbijt hebben genomen (dit keer niet gratis) zijn we rond 9 uur vertrokken. Gelukkig was het prachtig weer en gaf Teton ons nog een afscheidscadeautje. Een geweldig mooi zicht op de met eeuwige sneeuw bedekte toppen van de Teton’s. Dus dat maakte de dag al helemaal goed. We hadden ons er al bij neer gelegd dat we geen “Moose” meer zouden zien deze reis, we waren ook bijna de plek voorbij gereden. Gelukkig draaiende we de auto even om en ja hoor BINGO. Hierna begin het echte kilometer werk. Je verbaast je erover hoe landschappen kunnen veranderen. Onderweg natuurlijk ook even stoppen voor de gebruikelijke sanitaire stop. Vergeet vooral dan niet de shit van je voeten te vegen, want daar kunnen ze niet tegen. Halverwege de reis en we rijden inmiddels zeker 3 uur door de eindeloze prairie soms zie je een half uur helemaal geen verkeer of wat dan ook “the road ahead is empty, with Miles of the onknown” of zoiets. Hebben we in the middel of nowere onze lunch genoten en was er een chauffeurs wissel het laatste stuk ging net zoals het eerste stuk voorspoedig we komen weer steeds meer in de bewoonde wereld. Nu zie je ook dat de mensen hier ook heel erg creatief kunnen zijn bijvoorbeeld met herten geweien. Rond 16:00 waren  we in Salt Lake City. Hier slapen we vannacht, om morgen door te gaan naar Moab. 

Straks nog even boodschappen doen en dan kijken of we ergens wat kunnen eten. Oja de korte broek kan ook weer uit de koffer.

Vandaag hebben we Yellowstone verlaten, maar gelukkig hebben we de reis zo gepland, dat we de hele dag nog van het park kunnen genieten, en dat hebben we gedaan.  We hebben weer genoten van de prachtige natuur en gysers, modderpoelen en wat er hier nog meer uit de grond borrelt. We krijgen waarschijnlijk nog heimwee naar de rotte eierenlucht die hier in het gehele park hangt.En natuurlijk niet te vergeten geweldige herfstkleuren die het park momenteel laat zien.  Als afsluiting van het park willen we jullie nog even onze caseload van de door ons gespotte wilde dieren hier in Yellowstone tonen. De Bison

De berggeit

De Elk of Wapiti 

The Big Horn Sheep.

Eekhoorntjes 

Een uil

De wolf 

En last but not least, de Zwarte beer. En steeds vaker krijgen we te horen ” you are the lucky one’s” dat we zoveel wildlife gezien hebben. Vooral de vos en de beer lijken echt bijzonder te zijn. 

We hebben de afgelopen dagen heel erg genoten in dit verschrikkelijke mooie park. Een aanrader voor iedereen die nog eens van plan is deze kant uit te komen. Nu zijn we in Teton nationaal park waar we vannacht slapen de weg hierna toe was wederom amazing en awsome. We slapen vannacht in de Togwotee mountain lodge. Zoals jullie kunnen zien heeft het hier al gesneeuwd vannacht, we zitten dan ook op 2610 meter hoogte. Wat ons overigens steeds verrast op deze hoogte is dat er nog bomen staan. Dit geeft uiteraard ook weer mooie uitzichten op de bergen rond om ons. Tijdens het eten hebben we veel lol gehad met 3 Amerikaanse stellen uiteraard was er weer één van hun weer in Amsterdam was geweest. Maar ook dat er ineens iemand met zijn telefoon naar ons toe kwam met een filmpje van rendieren om te laten zien. Dit zijn de enigste beesten die we niet gezien hebben.

Morgen gaan we weer kilometer vreten naar Salt Lake City , om het stuk naar Moab  (Arches nationaal park), Monument Valley en de Grand Canyon te overbruggen. Dat wordt een stukje van dik 600 kilometer, maar eerst nog even een drankje in de plaatselijke saloon Proost

Na vannacht heerlijk geslapen te hebben, ja we hebben zelfs uitgeslapen. Zijn we vandaag nadat we hebben besloten dat we al onze koffers meenemen in de auto, vanwege de onvoorspelbaarheid van het weer, eerste lopend naar de mammoth hotsprings gelopen Toen zijn we maar in de auto gestapt en zijn we gaan rijden. Eerst Kwamen we bij the tower Falls. Onderweg ook weer mooie uitzichten En weer buffels uiteraardWe zijn bij diversen thermische velden geweest maar natuurlijk ook bij Old faithfull. De dames waren toch wel een beetje teleurgesteld 3 kwartier wachten 3 keer voorspel en dan en spuit geiser die eigenlijk wat tegen viel. Maar tijdens het wachten zaten we gezellig te keufelen met twee gepensioneerde Amerikaanse echtparen. Hierna en we hebben natuurlijk nog veel meer gezien zijn we met gevaar voor eigen leven naar het beginpunt van het park gereden, niet wetende dat we straks nog terug kunnen komen, als bijvoorbeeld de pas dicht zou zijn Maar dit is  de enigste plek met WIFI. Ondertussen nog een Bison op de weg die voor een file zorgde. Dit noemen ze hier een Buffelo Jam. Vandaag een wat summierder blogje, maar dat mag de pret niet drukken. We hebben het nog steeds erg naar ons zin. Morgen op naar Teton. 100 kilometer rijden dus we pakken morgen nog voor een groot gedeelte yelowstone mee. 

Vandaag weer kilometer vreten naar Yellowstone. Best mooi om te zien dat we Rockies uitreden en hoe snel het landschap aan het veranderen is naarmate de kilometers verstrijken. Hoe dichter we bij onze bestemming komen hoe hoger de bergen ook weer worden en de riviertjes weer mooi worden. Ook hebben we de overgebleven spareribs nog even burgemeester gemaakt op een parkeerplaats. Eenmaal bij Yellowstone city aangekomen hebben we eerst even een rondje door het “dorp” gegaan 

Toen  zijn we naar het informatie centrum geweest om wat uitleg te krijgen over het park. Hier werd ons verteld ze een hele droge zomer hebben gehad En blij waren met de regen die eraan zat te komen. ( wij dus niet) Maar er was nog iets, er was ook nog een weg afgesloten waardoor we moesten omrijden en als deze weg ( de omleiding) afgesloten wordt vanwege sneeuwval (de pas is bijna 2900 meter hoog)   Dan zullen we als we morgen op de andere kant van het  park willen komen (waar ook heel veel te zien is ) 4 en een half uur daar voor moeten omrijden. hopelijk valt het mee. Mammoth hot Springs waar we slapen ligt op 1920 meter hoogte. We zullen het wel zien morgen. De eerste kennismaking met Yellowstone was al een topper. Het eerste wilde dier(en) wat we tegen kwamen was een moose. Geweldig.Toen kregen we nog een Wolf in het vizier en gelijk was er weer een auto opstopping  op de weg.Toen naar een geiser veld, hier stinkt het lekker weer naar rotte eierenOp aanraden van de parkranger in het info centrum moesten we, als we omstreeks 17:00 een afslag konden nemen, dit zeker moesten doen omdat we dan een spitsuur voor wildlife zouden krijgen.. En ja hoorBingo.  We begonnen  met Berggeiten Toen kwamen de Kuddes Bisons, die we mooi in de verte zagen grazen.Sommige van de Bisons waren wat dichterbij maar deze sloeg echt alle records. Op drie meter van de auto was hij aan het grazen.  We konden hem bijna aanraken. ( hebben niet gedaan). Op gegeven moment werd er “GAS” geroepen, het beest kwam te dicht bij dus de poot op het gaspedaal. Het weer werd op gegeven moment wel slechter en het werd al wat donker dus zijn we toen maar naar onze cabin gegaan. Voor het avondeten moesten we 1 uur en een kwartier wachten en in de dining hall is alleen betaald internet. We hebben toch maar even een uurtje gekocht. Dus toch een blog en hopelijk morgen weer. 

Vandaag is de reis naar Missoula, maar niet eerst voordat we nog bij Glacier nationaal park zijn langs geweest. Glacier ligt ongeveer 100 kilometer van Whitefish en iets noorderlijker. Na een ontbijt zijn we dus weer op pad gedaan. We hebben de road to the sun route tot de Lohan Pass gereden, we zaten toen al in dikke mist. De route is verschrikkelijk mooi en je rijd langs steile afgronden. Wat dat aan gaat kun je de route ook “road to the dun door de broek” noemen. Onderweg toen we nog beneden aan de voet van de route stonden hebben we ook nog een wandelpad gelopen met 24 hoge ceder bomen, “The trail of the Ceders”En ook nog een mooi watervalletjeDe reis verder naar missoula stelde op zich niet zoveel voor. Veel dennen en wildlife (reeën) langs de we weg. In Misoula nog even snel boodschappen gedaan en toen naar onze slaapplaats. De slechtste tot nu toe maar wel een wasmachine en een ontbijt Op aanwijzing van de vriendelijke meneer achter de balie zijn we gaan eten bij een tent die Paridise Falls heette. En ja hoor we kregen het voor het eerst niet op dus de spareribs maar mee in een tempex bakje Morgen naar Yellowstone, hopelijk wordt dit weer een hoogtepuntje, al lijkt het weer ons de komende dagen wat in de steek te laten, ze voorspellen regen. Waarschijnlijk hebben we daar geen internet, maar we doen ons best, dus schrik niet als er geen blog is, de aankomende 2 dagen. 

Vandaag staat in het teken van kilometer vreten in Canada en een beetje mijlen vreten in Amerika, want we gaan weer terug naar de states vandaag. Na het ontbijt zijn we om 08:00 vertrokken uit Banff. De weersomstandigheden waren niet optimaal te noemen, was het gisteren nog het zonnetje. Nu sneeuwde het en kwam de temperatuur net boven nul. Het sneeuwen heeft ongeveer tot aan Calgary aangehouden vanaf dit punt scheen het zonnetje weer en konden we beginnen aan het eerste saaie stuk rechte weg. Op ongeveer de helft van onze route ligt het plaatsje Pincher Kreek, we hadden gisteren de route zo omgelegd dat we daar langs zouden rijden. Hier was volgens onze reisgids nog een bezienswaardigheid    “Kootenai Brown Village”  Dit was een soort openluchtmuseum, mooie oude gebouwtjes en een heleboel oude meuk. Hier hebben we ook een broodje gegeten en heeft Tjeerd het stuur van Sjaco overgenomen voor de laatste 281 kilometer. Dit laatste stuk gaat weer door de bergen richtig Rooseville waar we de grens weer overgaan. Rond half 5 waren we in het hotel. Hier hadden ze overigens hele vriendelijke BellBoys die voor de bagage zorgden. Even uitrusten op de kamer en toen het dorp ingegaan, dit was ongeveer 1 mile lopen. Whitefish is een mooi gelegen en erg vriendelijk en netjes dorp. De dames hadden weer mazzel want er was een Farmers Market met allemaal groenten en lokale specialiteiten. De aardappel / groenteboer met zijn bolide willen we jullie niet onthouden. Het beessie was van 1947 en reed nog al kon je door de bodem heenkijken tussen de pedalen en de bestuurdersstoel. Voor de innerlijke mens, want er moest ook nog wat gegeten worden kwamen we terecht in de Bulldog saloon. 

Oja de Wc van deze Saloon willen we jullie zeker ook even laten zien. 

Vandaag hebben we lange rit gehad waar we totaal geen benul van hebben gehad met een mooi einde. Wat de dag ons morgen gaat brengen zien we morgen. Het is alleen hopen op goed weer in Glacier Nationaal Park. 

Vanmorgen hebben we nadat we lekker hebben geslapen op bedden met papieren lakens, want zo kraken ze. Sjaco en Lia hadden zelfs “ruzie” over lakens tekort tijdens het slapen, oja dat bultje daar achterin is Sjaco. zijn we nadat we een ontbijt hebben gehad (simpel maar voldoende) weer op pad gegaan. We wilden in ieder geval vandaag weer wildlife gaan spotten. Dus de route is de Bow park way. Deze weg garandeerd bijna succes. Een mooie route maar wild life?  We hadden afgesproken op de heen weg geen beesten, dan rijden we hem ook terug. Maar niet voordat we ook bij de Johnston Canyon zijn geweest, waar je een lage en een hoger gelegen waterval hebt. Uiteindelijk waren we toch genoodzaakt om de zelfde weg terug te nemen, jullie zullen wel snappen waarom. Maar!! Ja hoor op de terugweg schreeuwde lia STOP. Oké het was een lief klein hertje, dus geen elanden of beren op de weg, maar missie geslaagd. De uitzichten daarintegen waren niet minder spectaculair. Terug in Banff eerst maar even boodschappen ingeslagen voor de reis van morgen en de avond voor vandaag Hierna zijn we nog even naar het Fairmont Banff Springs Hotel gereden , opzich een mooien bezienswaardigheid maar alleen van de buitenkant, of je moet meer verdienden dan wij samen met z’n vieren verdienen. 

Hierna hebben we de auto weer naar het hotel gebracht, snel even een sanitaire stop en toen met de benenwagen het dorp in. Uiteindelijk na een leuke dag weer in het hotel terug gekomen waar de kuiten van sommigen van ons even een goede massage nodig hadden. 

Morgen gaan we Canada weer verlaten en rijden we Amerika weer in. Maar daar morgen meer over. In ieder geval was Canada “awsome”

Zoals we gisteren al gezegd hadden ging de reis vandaag van Jasper naar Banff over de Icefields Parkway. Vandaag hadden we ook een nieuwe chauffeur of moeten we zeggen chauffeuse. Want lia die reed vandaag, dus de meisjes op de voorstoelen. 

We hoopten vandaag weer vanalles te zien en dat hebben we dan ook. Temperaturen varieerden van +15 tot -1 en het weerwisselde af van zon naar regen tot sneeuw afhankelijk van de hoogte waar we ons bevonden. We zijn begonnen bij Sunwapta Falls. Deze waterval ligt in de Athabasca rivier. Deze rivier zullen we blijven volgen tot aan de top waar de gletsjer is. Deze waterval was gisteren buiten ons bereik vanwege wat tekort aan benzine. Uiteindelijk komen we rond 10:30 aan bij de Colombia icefields. Hier zijn we de gletsjer op geweest. De reis hier naartoe ging vanaf het informatie centrum, met iets te klein uitgevallen busje die meer dan een miljoen dollars per stuk kosten, aldus de chauffeur die ons er naar toe bracht.Toen we terug kwamen van de gletsjer waanden we ons even in China. Tjeerd maakte al een grapje tegen de chauffeur  “Welcome to China”, de chauffeur viel bijna in katzwijm van het lachen. Er waren namelijk volgens 10 bussen met chinezen los gelaten. Wij waren dus mooi op tijd. Vervolgens wilden we ook onze hoogtevrees even testen op de Sky bridge. Deze glazen overhang hangt z’n 300 meter boven de kloof. Vanaf dit punt zijn we weer begonnen aan de afdaling naar Banff. Uiteraard moesten we Lake Louise ook nog even aan doen. Wat een mooi plaatje gaf dit meertje, maar wat ook weer  een toeristische plekjeWaarschijnlijk kwam dat ook omdat het zondag was en waarschijnlijk er ook veel locals waren voor een zondagmiddag wandeling.  Omstreeks 18:00 waren we in onze slaap locatie waar we twee nachten blijven. Hier hebben we ook gegeten. Het eten was goed de bediening vriendelijk en de koks stonden te zingen en te dansen in de keuken. Waarschijnlijk zitten we hier morgen weer, maar daar morgen meer over.

Jasper National Park, we hadden er al veel over gelezen. Mooie natuur, hoge bergen en watervallen noem het maar op en het moet er zijn. Dus vandaag met goede zin opgestaan om de natuur in te gaan. In Jasper doe je dat hoe raar het ook mag klinken met de auto. De eerste bestemming was Malinge canyon. De rit hier naar toe was niet zo lang dus een mooi begin van de dag. We waren er vroeg bij net als de wilde dieren. Hadden we het er in de auto net over dat we waarschijnlijk, alleen maar van die grote vrachtwagens tegen zouden komen, zoals deze. Maar niks lijkt minder waar te zijn. We waren nog maar een half uur onderweg en we zien ineens allemaal auto’s  stil staan. Zelfs midden op de weg. Ineens wordt er door Lia van de achterbank geroepen “een Eland” dus wij ook stoppen en ja hoor daar staat hij. Het is alleen geen Eland maar een “Wapiti”. Euforie alom in de auto wat gaat de dag ons brengen. Hebben we de geluksfactor vandaag? We gaan het beleven. Na deze ontmoeting met het “wildlife” zijn we verder gereden naar onze bestemming Maligne Canyon. Hier kregen Rensje en Lia ook nog voorlichting over: ” wat te doen alsje nu een beer zou tegen komen” maar die kans is klein, al zijn ze wel gespot de laatste dagen. Vervolgens zijn we doorgereden naar medison Lake Hier was in juli 2015 ook nog een bosbrand geweest die twee weken heeft geduurd. Vervolgens zijn we doorgereden naar Malinge Lake waar we na een broodje gegeten te hebben weer via dezelfde weg terug gereden zijn omdat dat de enige mogelijkheid was om naar de Athabasca watervallen te komen. Maar toen! Zwaailichten op de weg, we vreesten het ergste en dachten aan een ongeluk. Dus raampje open en er wordt ons in het Engels verteld dat ze hem de hele dag al volgen, dus weer euforie in de auto en een goed plekje zoeken voor de foto en ja hoor  daar was grisly onze zwarte beer. Onze dag kon niet meer stuk. Dus wat er ook nog gaat gebeuren vandaag wij zijn blij. Dus nu op naar de waterval die overigens aan  de beroemde Ice Field Park Way Ligt. Schets onze verbazing, weer een opstopping op de weg. En ja hoor en beer! Uiteindelijk zijn we ook nog even bij de waterval geweest, ook weer een overweldigend stukje natuurgeweld. Morgen gaan we de  Icefields Parkway in het geheel rijden,want dit onze route naar de volgende bestemming Banff. We gaan hier goed onze tijd voor nemen, om deze 289 kilometer lange weg (overigens de beroemdste weg van de Rockies) met al zijn bezienswaardigheden de bewonderen. 

Maar daar morgen meer over. 

Vanmorgen vanuit Kamploops vertrokken na een prima nachtrust, super fijne bedjes daar, dus dat had een uitgerust resultaat. Het douchen daarentegen was een geheel andere belevenis en kostte zodoende bijna het gordijn. Gister in de 1 euro winkel nog een piepschuim koelboxje gekocht op aanraden van een collega, heerlijk dat alles koel blijft, echter veroorzaakt het piepschuim weer gepiep en daar kunnen de dames achterin weer niet van slapen. Al met al heeft elk voordeel weer een nadeel.

Onderweg fantastische vergezichten gezien van de Rocky Mountains met als hoogtepunt de Robson mountain wat de hoogste berg is van de Canadese Rockies (3954m) met daarop natuurlijk de eeuwige sneeuw.

Tijdens de tussenstops, om even op adem te komen en de inwendige mens te verwennen, nog veel natuurschoon gezien zelfs een zeemeermin op een steen in de rivier en een andere op een boomstam, werkelijk geweldig!!

Doorrijdend naar onze eindbestemming kwamen we langs super heldere meren (blauw-groen water) waarvan we dan al rijdend een plaatje hebben geschoten, mocht de kwaliteit van de foto’s wat minder zijn dan lag dat niet aan de fotograaf (Tjeerd was chauffeur).

Bij onze laatste stop hebben we nog een echt bijzondere ondekking gedaan, Zijn de mensen in China zeg maar apart, maar die kunnen volgens mij niet tippen aan de Canadezen. Tijdens de laatste stop maakte ik nog even gebruik van het toilet, of beter gezegd een pot met deksel op een diep gat in de grond. Wat schetst mijn verbazing, ik zag daar een plastic fles van jam en een blik!! Ik begrijp niet dat voor sommige mensen het nog teveel is om de jam op je brood te doen en dus de hele pot inslikken, ben benieuwd welke gevolgen het heeft als het proces is afgerond.

Genoeg belevenissen voor vandaag, morgen verder in National park Jasper.

Vanmorgen zijn we rond half negen vertrokken vanuit Vancouver richting onze volgende bestemming. De beide dames hebben voordat we weg gingen eerst nog even wat versnaperingen gekocht in een plaatselijke buurtsuper. De reis gaat vandaag over de Sea to Sky highway. Een mooie route met als eerste bestemming Whistler. De Sea to Sky highway is een mooie route die je vanaf zee niveau langst een mooie kustlijn de bergen ( Rocky Mountain ) in laat rijden. In Whistler hebben we even lekker rond geslenterd en een lekkere bak koffie gedronken in het olympisch dorp van de Winterspelen van 2010. De rest van de route bracht ons steeds verder de mountains in wat hele mooie plaatjes en vergezichten opleverde. Uiteindelijk zijn we na een lange dag rijden aangekomen in Kamploops waar we gelijk bij het binnenrijden van het dorp onze bestemming al zagen liggenDit is de eerste lodge waar we gaan slapen ( met ontbijt). Een lodge is een soort motel waar je via buiten in je kamer komt. Morgen gaan we naar Jasper, dit wordt ook weer een lange maar mooie rit door de Rockies. Hier zullen we weer twee nachten zijn  om het “Jasper National Park” te bezoeken 

Na vannacht heerlijk geslapen te hebben, we waren nu tegen zevenen wakker, hebben we plannen gemaakt om Vancouver onveilig te maken. Maar dit gaat niet lukken zonder een goed ontbijt. Dus dat hebben de dames dan maar even geregeld.  Dus met een stevig ontbijt in onze maag de dag begonnen met een stevige wandeling naar Stanley Park. Maar eerst kwamen we nog evan langs de plaatselijk jachthaven. Mooi uitzichten en bootjes. In het park hebben we de totempalen gevonden. En wat hadden we er vandaag ook weer mooi weer bij, met het zonnetje op de achtergrond haalden we toch zeker 22 graden, prima wandelweer vandaag en gewandeld hebben we. Ook de skyline van Vancouver was ook schitterend om te zien vanuit het park. Inmiddels was het ook weer tijd om wat voor de innerlijke mens wat te gaan regelen, uiteindelijk vonden we een mooie tentje met uitzicht op het waterNa heel wat omzwervingen door Vancouver, zelfs door plekken waar je bijna over de Flakka verslaafden struikelde (het zijn iid echt bijna zombies) Zijn we in het olympisch dorp terecht gekomen, dit was de eindbestemming van onze dag. We hebben vandaag z’n 15 kilometers door een mooie stad gewandeld, zeker de moeite waard. Wisten jullie overigens wel dat Vancouver van oorsprong “Van  Coevorden” genaamd was. Morgen gaan we de drukte van de stad verlaten en gaan we via de beroemde Sea to Sky higway naar Whistler richting Kamploops, waar we de volgende overnachting hebben. 

Vanmiddag de stad in geweest, de vrouwen hadden zin om te winkelen ( helaas) maar gelukkig hadden de mannen de financiële middelen bij zich. Ga je winkelen met vrouwen dan kom je uiteraard in een winkelcentrum terecht. Maar gelukkig hadden de mannen ook een mooi winkeltje gevonden. Morgen gaan we de wat meer bijzondere dingen opzoeken en bekijken. Dan gaan we als het goed is niet shoppen. Na veel wandelen is het goed eten. Ik was waren we echt even aan toe het heeft ook lekker gesmaakt. Voor je het door had was je bord (nou ja bord) eerder een houten plank leeg.Op de terugweg nog even een sfeerplaatje de sience world gemaakt bij een mooie zonsondergang. 

Na een korte maar heerlijke nachtrust. Het tijdsverschil speelt ons toch wel  parten, om drie uur was iedereen al wakker. Hebben we de nacht toch weten rekken tot 05:00 uur. Allemaal toen heerlijk gedouchte en een bak en nog een bak koffie waren we om 7:00 uur startklaar. ( hoezo de dag meepakken). Dus wat hebben we gedaan om half 8? Je raad het al uitchechen en naar supermarkt. 

Daar hebben we wat dingen ingeslagen.

Vervolgen op naar Canada. Ik moet eerlijk zeggen dat de auto die we mee hebben gekregen (een dikke V6 4×4) prima rijd. 

Het was ongeveer 3 uren rijden naar Vancouver. In Seattle uiteraard behoorlijk druk omdat we in de spits zaten maar eenmaal buiten de grote stad konden we lekker doorrijden met een gangetje van 60 mile per uur. Onderweg nog even een plasje en een broodje 

En toen op naar de grens. Ik moet zeggen dit keer een gemakkelijke grenspassering zelfs Sjaco gaf geen problemen (misschien komt dit omdat hij zich niet had geschoren) en toen waren we in Canada. 

Om 13:30 na een inspannend laatste stukje rijden, druk verkeer en veel bochten en stoplichten waren we bij ons hotel.  Eerst even chillen en dan de stad in.